Kraamzorg is een zeer veelzijdig beroep en ieder aspect doe ik met veel plezier. Mensen vragen weleens aan mij: "vind jij alles aan je werk leuk?". Ik kan dan oprecht ja zeggen! (wetende dat mijn vriend mijn administratie doet). De verzorging van moeder en kind heeft prioriteit en staat centraal, naast het ontzorgen, huishouden, koken, fotograferen, alle gezinsleden betrekken bij de zorg, opruimen, gastvrouw zijn, aanvoelen wanneer je er moet zijn en wanneer je er niet moet zijn, geboorte taart bakken,  voeten masseren... etc. (Voeten masseren, doet ze dat echt?!) Nu hoort dit laatste niet echt tot het takenpakket van een kraamverzorgster (lees, helemaal niet), maar doe ik puur omdat ik het heel fijn vind om te doen. De meeste kraamvrouwen vinden dit dan ook niet vervelend. Wie wil er nu niet met een zen hoofd aan haar middag slaapje beginnen? 

Hoe ik tot kraamzorg ben gekomen is wel een leuk verhaal.  Als kind wilde ik graag "haarfrutselaar" (kapper) EN kraamverzorgster worden. Binnenhuisarchitect en gymlerares heb ik de jaren daarna overwogen. Op mijn 19e heb ik mijn propedeuse aan de Hogere Hotelschool in Den Haag behaald. Toch wilde ik mijn energie graag breder inzetten door letterlijk voor mensen te zorgen. Van toegevoegde waarde zijn op momenten dat ze hulp nodig hebben. De zorg zou best wat voor mij kunnen zijn... Op mijn 21ste ben ik begonnen aan de kraamzorg opleiding. Wat een bijzonder beroep! Niet twijfelen aan je droom als kind! (Ps: Ik knip de haren van mijn kinderen best netjes voor een hobby kapper, en er worden met regelmaat vlechten en knotten gefrutseld) Na een aantal jaar ben ik door gaan studeren voor verloskundige. In 2008 heb ik hiervoor in Belgie mijn diploma behaald. Toch bleef ik mij meer thuis voelen in de kraamzorg.  Kraamzorg en verloskunde zijn 2 verschillende beroepen met beiden dezelfde intentie: het beste voor moeder, kind & gezin. De opleiding tot verloskundige heeft bij mij bijgedragen aan een bredere kijk op de geboortezorg en een bredere achtergrondkennis in mijn huidige vakgebied. Deze kennis probeer ik gedoseerd af te stemmen op de persoon die ik voor me heb. Ik wil graag dat de mensen waar ik kom, begrijpen waarom ze de dingen doen die ze doen. De reden waarvoor ik in eerste instantie voor de Hotelschool heb gekozen is, omdat gastvrijheid blijkbaar door mijn bloed stroomt. Ik kan in mijn werk helemaal gelukkig worden als ik mensen niet te gast kan laten voelen in hun eigen huis en toch die extra touch kan toevoegen waardoor alles net even wat specialer is dan anders. Een dubbel geklapte boterham ziet er toch minder gezellig uit dan een bord vol lekkers! De gastvrijheidssector in combinatie met kraamzorg en verloskunde is natuurlijk een interessante drie eenheid al zeg ik het zelf.

Ik woon in Maarssen, samen met mijn vriend, zoon (2014) en dochter (2017). Sinds ik zelf moeder ben, merk ik dat mijn eigen ervaring rondom zwanger zijn, bevallen, kraamtijd en de tijd met jonge kinderen, mijn werk nog een extra dimensie heeft gegeven. Het was al leuk, maar nu is het helemaal leuk. Het heeft er tevens voor gezorgd dat kennis en ervaring niet stopt bij afronden van  kraamzorg. Indien men naar practische tips vraagt, ook betreffende oudere kinderen in het gezin bijvoorbeeld, kan ik hieraan bijdragen.

Soms krijg ik leuke vragen:

"Oh heerlijk, lijkt me zo leuk, kun je de hele week met baby's knuffelen...". Ik moet dan lachen en antwoord met een knipoog. "Zeker, want dat is alles wat ik doe de hele week". Echt knuffelen is niet voor de kraamverzorgster weggelegd, dit doet de directe familie. Als ik een baby vast houdt, dan ben ik tegelijkertijd aan het signaleren, observeren of ik doe iets voor. 

"Zo schattig die baby's, als ik dit beroep zou hebben, had ik denk ik een mega groot gezin!".  Ik vind baby's inderdaad allemaal erg schattig, lief en extreem aandoenlijk. Ik kan soms niet stoppen met foto's maken, omdat 2 cm naar links het beeld weer heel anders schattig is, als het beeld daarvoor.  Iedere ouder herkent waarschijnlijk wel dat iedere scheet bij een baby moet worden vastgelegd. Ik ben er precies zo een. Niet die scheet, maar degene achter de camera. Mijn interne stemmetje zegt dagelijks... "aaaaah, smelt". Maar...  kleintjes worden groot, peuters, pubers en volwassen. In mijn beroep zijn ze altijd klein en waarschijnlijk net boven geboortegewicht als ik weer vertrek. En iedere keer weer is iedere baby super bijzonder, lief leuk en schattig en dat zal nooit veranderen! 

Sinds mijn 21ste werk ik als zzper met meerdere kraambureaus samen. In overleg met hen, mag ik mijn voorkeursgezinnen bij hen onderbrengen, of werk ik op oproepbasis daar waar ik nodig ben. In de loop der jaren is er echter weinig ruimte voor de oproepbasis, omdat mijn agenda voornamelijk gevuld is met voorkeursgezinnen. Dit zijn gezinnen die specifiek om mij vragen voor hun kraamzorg, bijvoorbeeld na mijn ontvangen kraamzorg bij hun eerste kindje, of ook via via: de zus van..., de vriendin van..., een collega van iemand, hele vriendinnengroepen, meerdere gezinnen uit één straat, ga zo maar door.  Er is vaak wel iemand met wie ik een linkje heb. Maar heb ik dat niet, dan komt het ook goed! Helaas is het geen garantie dat ik kan komen kramen, ik blok immers niet de volledige 5 weken van 37-42 weken.  Soms kan er sprake zijn van overlap, of een privé reden waardoor het uitvoeren van de kraamzorg niet lukt. Daarom is het fijn dat het kraambureau mijn achterwacht is, zodat er toch kraamzorg geleverd kan worden.